Projektowanie i uruchamianie intranetu - 12 typowych problemów i rozwiązań

Wdrożenie intranetu to duże usprawnienie dla firmy – pod warunkiem, że projekt zostanie dobrze zaplanowany. W praktyce wiele organizacji mierzy się z podobnymi problemami, które spowalniają prace lub obniżają efektywność systemu. W tym artykule pokazujemy 12 najczęstszych trudności pojawiających się przy projektowaniu i uruchamianiu intranetu. Do każdego z nich proponujemy sprawdzone rozwiązania, oparte na naszych doświadczeniach.

1. Brak sprecyzowanych wymagań od klienta

Jednym z najczęstszych wyzwań przy wdrażaniu intranetu jest brak wspólnej, sprecyzowanej wizji, czym system ma być i jakie cele powinien realizować. Często potrzeba uruchomienia intranetu jest oczywista, ale szczegółowe funkcje, rola w organizacji czy oczekiwania użytkowników nie są jeszcze do końca zdefiniowane. Ponadto na wczesnym etapie projektowania intranetu może brakować pełnego obrazu struktury firmy – np. podziału na działy, ról czy uprawnień – co ma istotny wpływ na późniejszą architekturę systemu. W efekcie, jeśli etap planowania zostanie pominięty lub potraktowany zbyt ogólnie, może to prowadzić do wydłużenia czasu realizacji i trudności w dopasowaniu gotowego rozwiązania do realnych potrzeb zespołu.

Dlatego pierwszymi krokami w projektowaniu intranetu powinny być:

• Warsztaty z kluczowymi interesariuszami (np. discovery workshop), takimi jak menedżerowie działów, dział IT, HR czy zespół ds. komunikacji – celem zmapowania procesów i zebrania realnych potrzeb.
• Opracowanie specyfikacji funkcjonalnej i niefunkcjonalnej – dokumentu opisującego, co system ma robić, w jakich warunkach działać i jakie cele wspierać.
• Wspólna praca klienta i agencji software’owej nad strukturą systemu – w tym wstępne określenie zakresu działania modułów, funkcjonalności oraz powiązania z codzienną pracą użytkowników.

Taki uporządkowany początek znacząco ułatwia późniejsze etapy wdrożenia intranetu i pozwala zbudować rozwiązanie faktycznie odpowiadające na potrzeby organizacji.

2. Problem z rolami i uprawnieniami

Jednym z kluczowych elementów dobrze zaprojektowanego intranetu jest precyzyjne określenie ról i przypisanych do nich uprawnień. W wielu organizacjach te kwestie nie są jasno zdefiniowane na początku projektu, co może prowadzić do nieporozumień, opóźnień i konieczności wprowadzania zmian już na etapie implementacji. Brak wyraźnego rozgraniczenia, kto ma dostęp do jakich treści, kto może je edytować, a kto jedynie przeglądać – skutkuje chaosem i ryzykiem niekontrolowanego przepływu informacji.

Aby tego uniknąć, warto:

• Stworzyć i uzgodnić z klientem mapę ról w intranecie – jasno zdefiniować, kto pełni jaką funkcję (np. administrator, redaktor, użytkownik) i jakie zadania są z nią związane.
• Dokładnie opisać zakres uprawnień każdej roli – np. w formie tabeli lub listy, obejmującej dostęp do poszczególnych sekcji, możliwość edycji, publikacji czy zatwierdzania treści.
• Przetestować scenariusze użytkowania na prototypach lub makietach – np. sprawdzić, czy pracownik działu HR może dodawać aktualności, a pracownik działu finansowego pobierać raporty.

Takie podejście pozwala uniknąć błędów i nieporozumień już na etapie wdrożenia intranetu, a klient zyskuje większą kontrolę i pewność, że system będzie odpowiadał rzeczywistej strukturze organizacyjnej.

3. Brak zaangażowania przyszłych użytkowników

Intranet projektowany wyłącznie z perspektywy kierownictwa rzadko spełnia swoje zadanie. Zdarza się, że decyzja o wdrożeniu intranetu zapada na poziomie zarządu – w dobrej wierze i z myślą o usprawnieniu komunikacji wewnętrznej – ale pomija się przy tym głos osób, które będą z systemu korzystać na co dzień. Efekt? Tworzony jest intranet, w którym publikowane są komunikaty... których nikt nie czyta.

Aby projektowanie intranetu miało sens i przyniosło realne korzyści, warto:

• Zaangażować przedstawicieli różnych działów już na etapie planowania nowego intranetu – tworząc grupy robocze lub warsztatowe z osobami, które znają potrzeby swoich zespołów.
• Uwzględniać feedback użytkowników końcowych podczas całego procesu tworzenia intranetu – np. poprzez testy użyteczności, przeglądy makiet i zbieranie opinii po prezentacjach prototypów.
• Komunikować postępy projektu na bieżąco – dzieląc się wersjami roboczymi, informując o zmianach i zapraszając do komentowania.

W ten sposób od samego początku buduje się nie tylko funkcjonalny system intranetowy, ale też pozytywne nastawienie do jego uruchomienia i dalszego korzystania.

4. Niewystarczająca komunikacja między zespołem a klientem

Skuteczne wdrożenie intranetu wymaga nie tylko dobrej technologii, ale przede wszystkim sprawnej i jasnej komunikacji między zespołem projektowym a klientem. W praktyce zdarza się, że każda ze stron posługuje się innym językiem – technicznym lub biznesowym – co prowadzi do nieporozumień, niejasnych oczekiwań i zmian decyzji już w trakcie realizacji. Problematyczne bywa także to, że po stronie klienta brakuje osoby, która rzeczywiście podejmuje decyzje i ma realny wpływ na kierunek projektu.

Aby uniknąć powyższych problemów, warto:

• Już na starcie projektu określić jasne ścieżki komunikacji – kto odpowiada za kontakt, kto podejmuje decyzje, kto zbiera opinie wewnątrz organizacji.
• Wprowadzić regularne spotkania statusowe – np. cotygodniowe wideokonferencje z krótką agendą, aby na bieżąco omawiać postępy, problemy i planowane działania.
• Zadbać o dokumentowanie ustaleń – notatki, podsumowania e-mailowe czy współdzielone pliki minimalizują ryzyko rozbieżnych interpretacji i niedomówień.
• Włączyć kluczowe osoby po stronie klienta w główne etapy projektu – takie jak planowanie, testowanie i akceptacja, aby zapewnić ciągłość i spójność decyzji.

Dobrze zaplanowana komunikacja nie tylko usprawnia pracę zespołów, ale też zwiększa zaufanie i zaangażowanie wszystkich stron, co ma ogromne znaczenie przy rozbudowanych projektach intranetowych obejmujących wiele działów.

5. Problemy przy projektowaniu UX/UI

Nawet najlepszy technologicznie intranet nie spełni swojej roli, jeśli będzie nieintuicyjny i niewygodny w codziennym użytkowaniu. Różne działy w organizacji mają inne potrzeby – dla jednych priorytetem są faktury, dla innych szybki dostęp do formularzy lub aktualności. Jeśli projektowanie interfejsu nie uwzględnia tej różnorodności, użytkownicy mogą czuć się zagubieni, a sam intranet będzie pomijany. Dodatkowym wyzwaniem jest przyzwyczajenie pracowników do starych rozwiązań – nowy system, nawet jeśli jest lepszy, może spotkać się z oporem.

Aby temu zapobiec, warto:

• Projektować spersonalizowane widoki (dashboardy) dla różnych grup użytkowników – np. osobne ekrany startowe dla działu HR, finansów, administracji czy pracowników liniowych.
• Wdrażać makiety i prototypy na wczesnym etapie – i przeprowadzać krótkie testy użyteczności, które pokażą, czy interfejs jest zrozumiały i intuicyjny.
• Uwzględniać informację zwrotną od realnych użytkowników – nie tylko od zespołu decyzyjnego, ale od osób, które będą korzystać z intranetu każdego dnia.
• Zorganizować szkolenia z obsługi nowego systemu – pokazując konkretne korzyści, np. szybsze wyszukiwanie dokumentów, mniej kliknięć, lepszy dostęp do narzędzi.

Dobre UX i UI to nie tylko kwestia estetyki – to fundament, który wpływa na to, czy intranet stanie się codziennym narzędziem pracy, czy tylko nieużywanym dodatkiem.

6. Zbyt rozbudowany intranet na początek

Jednym z częstych błędów przy wdrażaniu intranetu jest chęć zrealizowania zbyt ambitnej wizji od razu. Łatwo wyobrazić sobie portal bogaty w funkcje – osobne sekcje dla każdego działu, rozbudowane integracje, zaawansowane zarządzanie treścią. W praktyce jednak trudno jest nadążyć za tak rozbudowanym planem, zwłaszcza jeśli nie dysponuje się dużym zespołem wdrożeniowym ani nie ma jasno zdefiniowanej strategii rozwoju.

Znacznie bezpieczniejszym i bardziej efektywnym podejściem jest start w mniejszej skali i stopniowe rozwijanie intranetu w oparciu o rzeczywiste potrzeby użytkowników. Taki model iteracyjny nie tylko zmniejsza ryzyko przeciążenia zespołu projektowego, ale też pozwala lepiej ocenić, które funkcje faktycznie są potrzebne.

Warto:

• Zacząć od podstawowych funkcjonalności – np. jednej tablicy informacyjnej, kilku najważniejszych sekcji i integracji wspierających codzienną pracę.
• Skupić się na realnych problemach użytkowników – zamiast tworzyć funkcje „na zapas”, lepiej rozwiązywać konkretne potrzeby zgłaszane przez zespół.
• Rozbudowywać intranet etapami – dodając kolejne moduły i usprawnienia dopiero wtedy, gdy podstawowe funkcje są używane i doceniane.
• Planować długofalowo, działać elastycznie – mieć ogólną wizję rozwoju, ale dostosowywać ją do tempa i możliwości organizacji.

Open Intranet, stworzony przez Droptica, zawiera bazowo kilka zakładek, ale może być łatwo rozbudowywany w przyszłości.

Takie podejście zapewnia stabilne tempo pracy, lepsze dopasowanie do potrzeb pracowników i większą szansę, że intranet rzeczywiście będzie używany – i rozwijany.

7. Uruchomienie intranetu jako jednorazowe działanie

Wdrożenie intranetu nie kończy się na jego technicznym uruchomieniu. To dopiero początek pracy nad jego użytecznością i popularnością w organizacji. Jeśli po wejściu na nową platformę użytkownicy zobaczą jedynie komunikat „Witamy w naszym intranecie”, trudno będzie zbudować ich zaangażowanie – a sama inicjatywa może szybko zostać zapomniana.

Podobnie jak w przypadku uruchamiania bloga firmowego, tak i tu warto przygotować się z wyprzedzeniem. Kluczowe są pierwsze tygodnie działania intranetu – to czas, w którym użytkownicy wyrabiają sobie nawyki i opinię o nowym narzędziu. Jeśli od początku zobaczą wartościowe treści i przydatne informacje, istnieje większa szansa, że będą regularnie wracać.

Aby skutecznie utrzymać zainteresowanie i nadać projektowi trwałość, warto:

• Zaprojektować plan komunikacyjny na pierwsze miesiące – z harmonogramem publikacji, przypisaniem odpowiedzialności i tematami istotnymi dla zespołu.
• Zgromadzić zawczasu zestaw gotowych treści – artykułów, ogłoszeń, poradników czy materiałów onboardingowych, które zapełnią intranet na starcie.
• Zadbać o ciągłość i regularność aktualizacji – brak nowych treści szybko zniechęca użytkowników i sprawia, że intranet przestaje być postrzegany jako przydatne narzędzie.
• Wyznaczyć osoby odpowiedzialne za rozwój treści – np. redaktorów z różnych działów, którzy będą dostarczać aktualności i dbać o to, by system „żył”.

Intranet to nie jednorazowy projekt, tylko proces, który wymaga planu, konsekwencji i zaangażowania. Tylko wtedy stanie się rzeczywistym wsparciem dla komunikacji i współpracy w organizacji.

8. Nadmierne komplikowanie technologii

Wraz z rozwojem organizacji rośnie również rola intranetu – z prostego narzędzia komunikacji często przekształca się on w centrum operacyjne firmy. Naturalną konsekwencją tego procesu jest jego integracja z wieloma systemami: rezerwacjami sal, kartami obiadowymi czy wewnętrznym helpdeskiem. To z jednej strony dowód na rosnącą wartość intranetu, z drugiej – źródło potencjalnych trudności.

Nadmierne rozbudowanie i zbyt ciasne powiązania technologiczne mogą prowadzić do problemów z elastycznością systemu. Wprowadzanie zmian staje się skomplikowane, a zastępowanie starych narzędzi nowymi – czasochłonne i kosztowne. Monolityczna architektura, w której wszystko jest ze sobą bezpośrednio powiązane, szybko przestaje być skalowalna i ogranicza dalszy rozwój.

Aby temu zapobiec, warto już na etapie projektowania intranetu:

• Stosować komunikację między systemami za pośrednictwem API, a nie bezpośrednio – znacznie łatwiej jest w przyszłości wymienić lub zmodyfikować API niż przebudowywać sztywno powiązaną, monolityczną architekturę opartą na bezpośrednim dostępie do danych z innych systemów.
• Oddzielać funkcje od rdzenia intranetu – jeśli np. trzeba wyświetlić dane typu KPI (Key Performance Indicators - kluczowe wskaźniki efektywności) z zewnętrznego systemu, lepszym rozwiązaniem jest stworzenie osadzanej aplikacji (np. w JavaScript), która pobiera dane z zewnętrznych źródeł, zamiast integrować tę funkcję bezpośrednio z główną strukturą intranetu.
• Projektować z myślą o przyszłych zmianach – wybierając rozwiązania, które można łatwo wymienić lub odłączyć bez konieczności przebudowy całego systemu.
• Dokumentować wszystkie integracje – by w razie potrzeby umożliwić ich szybkie aktualizowanie, testowanie lub ponowne wdrożenie.

Technologia powinna wspierać elastyczność intranetu, a nie ją ograniczać. Dobrze zaprojektowana architektura pozwala rozwijać system w sposób zrównoważony, bez ryzyka długu technicznego i bez utraty kontroli nad złożonością.

Rozwiązania SaaS a rozwiązania szyte na miarę

W przypadku mniejszych firm, które potrzebują podstawowego intranetu do komunikacji i wymiany informacji, warto rozważyć gotowe rozwiązania SaaS (Software as a Service). Ich zaletą jest szybkie wdrożenie, prostota obsługi oraz niski próg wejścia – bez potrzeby projektowania i budowania wszystkiego od zera.

Jeżeli jednak organizacja ma specyficzne procesy wewnętrzne, bardziej złożoną strukturę lub planuje intensywny rozwój intranetu w przyszłości, lepszym wyborem będzie rozwiązanie szyte na miarę. Choć początkowo może być to większa inwestycja, to w dłuższej perspektywie daje większą elastyczność, skalowalność i kontrolę nad systemem.

Warto pamiętać, że:

• SaaS sprawdza się w prostych przypadkach, gdzie priorytetem jest szybki start i niskie koszty utrzymania.
• Rozwiązania dedykowane lepiej odpowiadają na potrzeby firm złożonych lub działających w specyficznych branżach, gdzie integracje i indywidualne podejście są kluczowe.
• Koszty długofalowe mogą się zrównywać lub nawet przeważać na korzyść rozwiązań własnych, szczególnie gdy SaaS wymaga opłat za użytkownika lub dodatkowe moduły.

Dobór technologii powinien być zawsze uzależniony od potrzeb biznesowych, a nie wyłącznie od kosztów startowych. Wskazówki w tym temacie możesz znaleźć w artykule Wybór platformy intranetowej. Jakie czynniki wziąć pod uwagę?

9. Problemy z integracją intranetu z usługami i systemami wewnętrznymi

Wiele intranetów wymaga połączenia z istniejącą infrastrukturą IT – np. z systemami logowania (takimi jak Active Directory), bazami danych, repozytoriami plików, narzędziami HR czy CRM. Integracja intranetu z tymi rozwiązaniami często okazuje się bardziej złożona, niż zespół zakładał na początku projektu. Dokumentacja techniczna może być niekompletna, dostęp do środowisk testowych – ograniczony, a osoby odpowiedzialne po stronie klienta – trudno dostępne lub przeciążone innymi zadaniami.

Open Intranet posiada integrację z LDAP, która pozwala użytkownikom na bezpieczne logowanie jednokrotne.

Dodatkową trudnością jest fakt, że w wielu firmach systemy są rozwijane indywidualnie, przez różnych dostawców – często bez ujednoliconego podejścia do integracji. To sprawia, że wdrożenie spójnego, dobrze działającego intranetu wymaga dużej koordynacji i elastyczności technicznej.

Aby usprawnić ten proces i uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek, warto:

• Już na etapie planowania zidentyfikować wszystkie systemy, z którymi intranet powinien się integrować (np. SaaS, wewnętrzne aplikacje, bazy danych).
• Wspólnie z klientem ustalić priorytety integracji – które systemy muszą działać od razu, a które mogą zostać wdrożone później.
• Zapewnić środowisko testowe lub przynajmniej symulację integracji – np. przez stuby lub mocki API, jeśli nie ma możliwości podłączenia się do środowiska produkcyjnego.
• Wyznaczyć konkretne osoby po stronie klienta odpowiedzialne za współpracę techniczną – w tym testowanie API, dostarczanie danych, dostępów i dokumentacji.
• Zadbać o dobrą dokumentację integracji – zarówno po stronie intranetu, jak i zewnętrznych systemów, aby ułatwić przyszłe modyfikacje i utrzymanie.

Integracje mogą być jednym z najbardziej wymagających etapów wdrażania intranetu, ale dobrze przygotowany proces znacząco zmniejsza ryzyko opóźnień i problemów w codziennym działaniu platformy.

10. Złożone wymogi bezpieczeństwa i ograniczony dostęp do środowisk wewnętrznych

Intranet, jako wewnętrzny system komunikacji i pracy, bardzo często funkcjonuje wyłącznie w ramach sieci firmowej lub z dostępem zdalnym przez VPN. To podejście zwiększa bezpieczeństwo danych, ale jednocześnie stawia konkretne wyzwania przed zespołem wdrożeniowym – szczególnie w kontekście testów, integracji i zdalnej współpracy z klientem. Problemy mogą pojawić się np. przy różnicach w konfiguracji środowisk, braku kont testowych, konieczności whitelistowania adresów IP czy ograniczeniach wynikających z polityk IT.

Jeśli nie zostanie to odpowiednio wcześnie zaplanowane, testowanie i odbiór systemu mogą się znacząco wydłużyć, a komunikacja techniczna – utrudnić. Szczególnie trudne są sytuacje, w których dostęp do infrastruktury jest możliwy tylko z fizycznej lokalizacji klienta lub przez niestandardowe zabezpieczenia.

Aby wdrożenie intranetu przebiegło sprawnie mimo tych ograniczeń, warto:

• Na początku projektu ustalić model dostępu do środowisk – w tym dostęp przez VPN, IP whitelisting, sposób logowania oraz wymagania bezpieczeństwa.
• Zadbać o środowisko testowe jak najbliższe produkcyjnemu – lub przygotować jego wierną symulację, jeśli bezpośredni dostęp nie jest możliwy.
• Przygotować plan testów akceptacyjnych w środowisku docelowym – tak, aby możliwie wcześnie wychwycić błędy wynikające z ograniczeń sieciowych, konfiguracji systemów lub nietypowych warunków działania intranetu.
• Prowadzić wspólną dokumentację techniczną z klientem – obejmującą m.in. konfigurację firewalla, ustawienia serwerów, certyfikaty SSL oraz inne elementy wpływające na bezpieczeństwo i dostępność systemu.

11. Opór użytkowników przed nowościami

Nowe systemy – nawet te bardzo dobrze zaprojektowane – nie zawsze są witane z otwartymi ramionami. Pracownicy często są przyzwyczajeni do dotychczasowych rozwiązań i nie widzą potrzeby zmiany, zwłaszcza jeśli nowy intranet nie od razu pokazuje swoją wartość. Dodatkową barierą może być brak czasu na naukę nowego narzędzia lub przekonanie, że "i tak nikt tego nie używa".

Aby ułatwić akceptację nowego intranetu i zachęcić do jego regularnego używania, warto:

• Zorganizować wewnętrzną kampanię informacyjną – podkreślić zalety intranetu z perspektywy codziennej pracy: mniej e-maili, łatwiejszy dostęp do dokumentów, jedno miejsce do spraw firmowych.
• Zaangażować liderów opinii z różnych działów – jako ambasadorów systemu, którzy będą testować, promować i tłumaczyć jego zalety innym pracownikom.
• Zapewnić wsparcie w pierwszych tygodniach po wdrożeniu – np. przez helpdesk, instrukcje, webinary, krótkie filmy wideo czy sesje Q&A.
• Dbać o to, by intranet rozwijał się z potrzebami organizacji - był dynamiczny, regularnie aktualizowany, ulepszany i uzupełniany o nowe, przydatne funkcje.

Poznaj 6 funkcjonalności, które sprawią, że Twoi pracownicy będą chętnie korzystać z intranetu.

Brak szkoleń dla nowych pracowników

Nawet jeśli większość zespołu dobrze zna intranet, nowi pracownicy mogą czuć się w nim zagubieni – szczególnie gdy nie wiedzą, jak z niego korzystać i gdzie szukać konkretnych informacji. Jeśli onboarding nie obejmuje przeglądu intranetu, nowi członkowie zespołu mogą potrzebować tygodni, aby samodzielnie odkryć jego możliwości – co generuje frustrację i opóźnia ich wdrożenie.

Dlatego warto:

• Włączyć przegląd intranetu do procesu onboardingu – np. jako stały punkt pierwszego dnia pracy lub szkolenia działowego.
• Ułatwić start poprzez proste materiały wprowadzające – krótkie przewodniki, filmy instruktażowe lub interaktywne tutoriale.

Brak dobrej opcji wyszukiwania

W miarę rozbudowy treści i funkcjonalności, intranet staje się bogatym źródłem wiedzy – ale tylko pod warunkiem, że użytkownicy mogą tę wiedzę łatwo znaleźć. W odróżnieniu od stron internetowych, treści w intranecie nie są indeksowane przez Google, dlatego dobre wewnętrzne wyszukiwanie to podstawa.

Użytkownicy oczekują intuicyjnego, szybkiego i skutecznego mechanizmu – takiego, do jakiego przyzwyczaili ich liderzy rynku. Jego brak prowadzi do frustracji i spadku zaangażowania.

Warto zadbać o to, aby:

• Funkcja wyszukiwania była widoczna, szybka i precyzyjna – z możliwością filtrowania, sortowania i podpowiedziami.
• Treści były dobrze opisane i zorganizowane – tak, aby można je było łatwo odnaleźć zarówno przez wyszukiwarkę, jak i ręcznie.

Dzięki tym działaniom można znacznie zmniejszyć opór przed nowościami i sprawić, że intranet stanie się narzędziem wspierającym pracę, a nie przeszkodą w codziennych obowiązkach.

12. Brak planu utrzymania i dalszego rozwoju

Wiele firm – zwłaszcza w natłoku obowiązków po zakończeniu projektu – traktuje uruchomienie intranetu jako ostateczny cel. Klient może zakładać, że po wdrożeniu system sam będzie działał i nie będzie wymagał dalszej uwagi. Często nie uwzględnia się potrzeby poprawek, aktualizacji czy bieżącej opieki administracyjnej. Może też brakować budżetu lub zespołu, który odpowiadałby za rozwój intranetu i integrację nowych systemów w przyszłości.

Tymczasem intranet nie jest produktem gotowym raz na zawsze. Jego wartość rośnie wtedy, gdy system żyje, rozwija się i stale dostosowuje do zmieniających się potrzeb organizacji. Bez przemyślanego planu utrzymania szybko staje się przestarzały, nieaktualny i zapomniany.

Dodatkowo, jeśli po uruchomieniu nikt nie obserwuje, jak pracownicy korzystają z systemu – ani nie zbiera od nich opinii – trudno podejmować trafne decyzje rozwojowe. A to właśnie analiza zachowań użytkowników pozwala wskazać elementy wymagające usprawnień i nowe funkcje, które mogą realnie poprawić codzienną pracę zespołów.

Warto:

• Uwzględnić w projekcie długoterminowy plan utrzymania i rozwoju intranetu – z jasno określoną odpowiedzialnością za treści, rozwój funkcjonalności i opiekę techniczną.
• Zabezpieczyć budżet oraz zasoby po stronie klienta i dostawcy – np. w formie stałego pakietu godzin, SLA (Service Level Agreement - umowa o gwarantowanym poziomie świadczenia usług) lub modelu subskrypcyjnego.
• Regularnie analizować wykorzystanie systemu – zarówno na podstawie danych ilościowych (np. statystyki odwiedzin), jak i jakościowych (np. formularze opinii, wywiady z użytkownikami).
• Rozwijać intranet w sposób iteracyjny – małymi krokami, reagując na potrzeby użytkowników i priorytety biznesowe.
• Zapewnić klientowi szkolenia dla osób, które będą zarządzać intranetem w codziennej pracy – np. dla administratorów treści, redaktorów lub super adminów odpowiedzialnych za zarządzanie strukturą i uprawnieniami.

Budowa systemu intranetowego to nie jednorazowe wydarzenie, lecz proces. Tylko dzięki konsekwentnemu podejściu i dbałości o rozwój można stworzyć narzędzie, które rzeczywiście wspiera codzienną pracę i przynosi długofalową wartość.

Projektowanie i uruchamianie intranetu - podsumowanie

Projektowanie i wdrażanie intranetu to proces, który wymaga przemyślanej strategii, zaangażowania użytkowników i dobrej współpracy między zespołem a klientem. Jak pokazaliśmy w artykule, wiele problemów da się przewidzieć i skutecznie im zapobiec – wystarczy odpowiednio zaplanować działania i skupić się na rzeczywistych potrzebach organizacji. Intranet, który powstaje etapami i rozwija się w oparciu o dane oraz opinie użytkowników, ma znacznie większą szansę na sukces. Jeśli potrzebujesz zaprojektować lub wdrożyć system intranetowy, pomożemy ci uniknąć typowych pułapek,  tworząc rozwiązanie dostosowane do potrzeb twojego zespołu. 

***
Aktualizacja artykułu z 07.08.2020